Η αλίευση της σουπιάς από την ελληνική παράκτια αλιεία γίνεται σχεδόν αποκλειστικά με μανωμένα δίχτυα, η επιλεκτικότητα των οποίων είναι σχετικά χαμηλή με αποτέλεσμα τη συλλογή σημαντικής ποσότητας παρεμπίπτοντος αλιεύματος που μπορεί να υπερβαίνει το 20% του συνολικού αλιεύματος.

Εκτός από το περιβαλλοντικό κόστος, το παρεμπίπτον αλίευμα δυσχεραίνει την αλιευτική διαδικασία και προκαλεί φθορές στα δίχτυα αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο το κόστος της αλιευτικής παραγωγής. Ένα άλλο ζήτημα προκύπτει από τις επιπτώσεις της χρήσης των διχτυών στα θαλάσσια ερπετά, πτηνά και θηλαστικά που επηρεάζουν αρνητικά και τους αλιείς.

Σε αντίθεση με τα μανωμένα δίχτυα, οι αλιευτικές παγίδες αποτελούν ένα περιβαλλοντικά φιλικό εργαλείο βυθού υψηλής επιλεκτικότητας, τόσο ως προς το είδος των αλιευμάτων, όσο και ως προς το μέγεθος τους.

Ειδικά σε ότι αφορά την αλιεία της σουπιάς, οι παγίδες έχει δειχθεί ότι συλλέγουν άτομα μεγαλύτερα από το μέγεθος πρώτης αναπαραγωγής, γεγονός που περιορίζει σημαντικά τις απορρίψεις και διασφαλίζει τη βιωσιμότητα των φυσικών αποθεμάτων.

---

Συνοπτικά, η αλιεία μέσω παγίδων εξασφαλίζει ότι:

Θα προστατεύονται τα τόσο τα μικρά και ανώριμα άτομα όσο και ο γόνος (συλλέκτες γόνου) συμβάλλοντας στην αειφορία του πληθυσμού της σουπιάς

Θα μειωθεί το ποσοστό των απορρίψεων, επειδή πρόκειται για ένα εξαιρετικά επιλεκτικό εργαλείο

Θα μειωθεί το ποσοστό της άδηλης αλιείας (ghost fishing) που προκαλείται από την καταστροφή και παραμονή των διχτυών στο θαλάσσιο περιβάλλον

Θα μειωθεί το συνολικό ενεργειακό κόστος της αλιείας, γεγονός που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ζητούμενα στη σύγχρονη αλιεία

Θα μειωθεί ο ανταγωνισμός των ψαράδων με οργανισμούς που καταστρέφουν την ψαριά και τα εργαλεία τους, όπως είναι τα δελφίνια και οι φώκιες, οι θαλάσσιες χελώνες και τα θαλασσοπούλια (κορμοράνοι, καραπατάκες, κ.α.)